بــرای نجـاتــم از شـب يـه بغـل ستاره داری
توی ظلمت پيش پاهام يه راه تازه می ذاری
بـا مـن بـريـده از خود لطف بی اندازه داری
واسـه حــل هــر معمـــا راه حـل تازه داری
اينکـه بـايـد بـا تـو بـاشـم شده آويزه ی گوشم
عمريه وقت عبادت جامه ای از گل می پوشم
مثـل مسجــد مهــربــونـه دل بـی ريـا و پاکت
عمريه کـه عـاشـق تـو داره پيشونی به خاکت
واســه اينکـه عــاشقـانـه ـبرام آشيـون بسازی
عمريه ميــام و مـــيرم روی يـک خط موازی