آه؟؟
با که اين نکته توان گفت که آن سنگيندل
کشـت ما را و دم عيسـی مريـم با اوست

هرچند هنوز زخمی نشتر شبگير اويم اما در دلم خورشيدی می تابد ... چاره ام اين است ... زبان در کام! ... و من چنين می کنم.